က်ေတာ္ဆံုခဲ့ဘူးေသာ ဘ၀တကၠသုိလ္မွ အနုပညာသည္မ်ား

အပုိင္း တစ္
မင္းဆုိးမင္းညစ္ေတြ လက္ထက္မွာ မစည္ကားအပ္ေသာ ေနရာ သံုးခုမွာ လူေတြစည္ကားသတဲ့ အဲဒီေနရာ သံုးခုအနက္က တခုေသာေနရာေလးမွာေပါ့ သူတုိ့ နဲ့ က်ေတာ္ဆံုခဲ့ျဖစ္တာပါ ---------။

ဒီအခန္းထည္းကုိ ေရာက္ေနတာ ၃ ရက္ေလာက္ရွိျပီ တေယာက္နဲ့တေယာက္ စကားမေျပာျဖစ္ၾကေသး တေယာက္နဲ့ ့ တေယာက္ ဘာမွန္းမသိေသးတာလည္းပါသည္ တျခားအခန္းေထြထက္ စာရင္ ဒီအခန္းက လူအမ်ားဆံုးျဖစ္ေနသည္ ဘယ္သူ့ ့ကုိေျပာရမွန္းလည္းမသိ ၁၂ ေပ ၈ ေပ အခန္းထည္းမွာ လူ ၉ ေယာက္ေနရတာ မၾကပ္ဘဲပါ့မလား အခန္းအားလံုးနီးပါးက ျပည့္ေနတာေတာ့ေသခ်ာသည္ ္။
ေထာက္လွမ္းေရး ၇ ကလည္း ေထာင္ထည္းမွာ စစ္ေၾကာေရးစခန္းဖြင့္ျပီး ရုိက္တုန္းနွက္တုန္း စစ္တုန္း ရုိက္သံနွက္သံ ေအာ္ဟစ္သံေတြ အတုိင္းသားၾကားေန၇သည္ စင္ျပိဳင္အစိုးရဖြဲ့ ့မွုနဲ့ ့ဖမ္းထားတဲ့အမတ္ေတြ ကြန္ျမဴနစ္ယူဂ်ီ ဆုိသူေတြ ပတၱနိကုသနကံေဆာင္လုိ့ ့ဖမ္းထားတဲ့ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေတြ ေက်ာင္းသားေတြ အယ္နယ္ဒီ လူငယ္ေတြ မ်ားမွမ်ား မင္းဆုိးမင္းညစိေတြ လက္ထက္မွာ မစည္ကားအပ္ေသာေနရာ ၃ ခုမွာ လူေတြ စည္ကားသတဲ့ ခုေတာ့ အဲဒိမစည္ကားအပ္ေသာေနရာ သံုးခုမွာ တခုအပါအ၀င္ျဖစ္တဲ့ ဘ၀တကၠသုိလ္ဆုိတဲ့ ေထာင္ၾကိးမွာ စည္ကားျမဲစည္ကားလွ်က္---------------။

ထူးထူးျခားျခား ျဖစ္ေနတာကေတာ့ က်ေတာ္ေရာက္ေနတဲ့ သီးသန့္ ့ေထာင္ အေဆာင္ တစ္ ရဲ့ အခန္းနံပါတ္ ၇နဲ့ ေဘးျခင္းကပ္ အခန္းနံပါတ္ ၆ ဘဲျဖစ္ပါသည္ က်န္တဲ့အခန္းေတြ အားလံုးမွာ လူေတြျပည့္က်ပ္ေနေပမယ့္ အဲဒိအခန္းနံပါတ္ ၆ မွာေတာ့ တေယာက္ထည္းရွိေနပါသည္
ေရခ်ိဳးခြင့္မေပးေသးေသာ္လည္း မိလႅာခ် မ်က္နွာသစ္ဘုိ့ေတာ့ ၁၅ မိနစ္အခ်ိန္ေပးသည္ အခန္းေအာက္ကုိ ဆင္းတာနဲ့ ့ ့့မ်က္နွာသစ္ျပီး ေဘးက အခန္းကုိ တခ်က္လွမ္းၾကည့္လုိက္ေတာ့ အျဖဴေရာင္စြတ္က်ယ္အက်ီီ အညိဳေရာင္ပုဆုိး၀တ္ထားျပီးအသားမဲမဲ န ဲ့လူတေယက္ကို က်ေတာ့္အခန္းႏွင့္ကပ္လ်က္အခန္း နံပါတ္ ၆ အခန္း၀မွာ ေစာင့္ေစာင့္ေလးထုိင္ေနတာ ေတြ့လုိက္ရသည္ စကားေျပာလုိ့မရ ၀န္ထမ္း ၃ ေယာက္က ထုိင္ၾကည့္ေနသည္ အခန္းထည္းျပန္ေရာက္ေတာ့ လွုိင္သာယာမွာေနတဲ့ ကုိ၀င္းၾကိဳင္ကုိေမးလုိက္မိသည္ “ အကုိၾကီး ဟုိဘက္ခန္းက လူက်ေတာ့ တေယာက္ထည္းထားတယ္ မုိက္လွၾကည့္လားက်ေတာ္တုိ့က် ၾကပ္ညပ္လုိ့ေလ” သူက “ သူ့ကုိေရာထားလုိ့ ့မရဘူးေလ သူက အမ်ိဳးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲခ်ဳပ္က ေမာင္၀ံသ ေခၚ ဦးစုိးသိမ္းေပါ့ ဗုိလ္တေထာင္သတင္းစာမွာလည္း အယ္ဒီတာလုပ္တယ္ ၆၂ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္လုိ့ ့လည္းေျပာတယ္ ေနာက္ အမ်ိဳးသား ဒီမုိကေရစီအဖြဲ့ခ်ဳပ္က ေ၀ါ အမတ္ေလ” သူကဆက္ျပီး “ သူအခု အရမး္ေၾကာက္ေနတယ္ ေထာင္က်မွာေလ ငါတုိ့ ့က ျပန္အားေပးေနရတယ္” က်ေတာ္မယံုပါ ဒါေၾကာင့္ ညပုိင္းမွာ တုိးတုိးေလးမိတ္ဆက္ျပီး သူ့ကုိေမးခဲ့သည္ “အန္ကယ္ အျပင္ထြက္ရင္ နုိင္ငံေရး လုပ္ဦးမွာလား” သူတခြန္းထည္းျပတ္ျပတ္ေျဖခဲ့သည္ “ နုိင္ငံေရး လံုး၀မလုပ္ေတာ့ပါဘူး” ေၾကာက္လန့္ ့ တုန္လွုပ္ေနတဲ့ အမတ္မင္း အီးစီ စာေရးဆရာၾကီးကုိ က်ေတာ္ စာအေၾကာင္းေပအေၾကာင္း တခြန္းမွ မေျပာျဖစ္ခဲ့ပါ-----------။

တစံုတခုေယာက္ကုိ သတိယမိခဲ့သည္ ဟုတ္တယ္ ဒိေနရာေလးမွာဘဲ ညီပုေလးနဲ ့ေတြ ့ခဲ့ ဘူးသည္ ဒိေနရာ ဒီအခန္းထည္းမွာဘဲ ရန္ၾကီးေအာင္ ဦးစိန္၀င္း က်ဆံုးခဲ့သည္ ေတြ့ ့ခါစ အခန္းထည္းမွာ တေယာက္နဲ့ ့တေယာက္ဘာမွန္းမသိၾကရုံမက စစ္ေၾကာေရးကာလကလည္းမျပိးၾကေသးေတာ့ အမွုအေၾကာင္းတေယာက္န ဲ့တေယာက္လံုး၀ မေျပာရဲၾက တေယာက္နဲ့ ့တေယာက္ မယံုၾကည္ၾကတာလညး္ပါမည္ အျပစ္ေတာ့ေျပာလုိ့မရ ဒီလုိနဲ့ ့ စာအေၾကာင္းေပအေၾကာင္းဘာသာေရး အေၾကာင္းေျပာျဖစ္သည္ တည ဘာသာေရးအေၾကာင္းေျပာျဖစ္ ရင္း “က်ေတ္ာဖတ္ဘူးတယ္ဗ် မနြေလးက သတင္းစာဆရာၾကီး ဦးသိမ္းေမာင္ဆုိတာေရးတာေလ သူကေမးတဲ့သေဘာနဲ့ ့ဗုဒြဘာသာကုိ ညစ္ျပီးေတာ့ေပါ့ ” တခန္းထည္းအတူေန ကုိစုိင္းလံု ေခၚ ကုိေအာင္ျမင့္က “ဟုတ္လား ဘာေတြေမးထား ေရးထားလည္းေျပာပါဦး” သူ့အေမးေၾကာင့္ က်ြန္ေတာ္တခ်က္စဥ္းစားလုိက္ျပီး “ အင္းသူက နတ္ျပည္မွာ နတ္ေတြေနဘုိ့ ့ ဗိမၼာန္ေတြ ေဆာက္ေတာ့ သစ္ေတြ ၀ါးေတြ ဘယ္က၇သလည္းတုိ့ ့ နတ္သား နတ္သမီးေတြ အိမ္သာတက္ခ်င္ရင္ ဘယ္သြားလည္းလုိ့ ့ကပ္သတ္ျပီးေမးထားတာပါ က်ေတ္ာလည္း ေသခ်ာမမွတ္မိဘူးကုိေအာင္ျမင့္ရဲ့” သူတခ်က္ျပံဳးလုိက္ျပီး ေဘးက လူကုိ ညြန္ျပလွ်က္ “ သူ့ ့ကုိသိလား” သိတယ္ေလ အဲဒါ ကုိျငိမ္းခ်မ္းေလ” “ ေအးေသခ်ာမွတ္ထား အဲဒီ ဦးသိမ္းေမာင္ဆုိ တာ သူ အဖိုး ” “ဗ်ာ” ေျပာမိလုိက္တာေတြ အားနာလုိက္တာ မွားျပီထင္တယ္ “သူ့အေဖ အေမေကာသိလား ” “ဟင့္အင္းမသိဘူး” “ေအးမွတ္ထား မနြေလးက လူထု ဦးလွ လူထု ေဒၚအမာသား မနြေလးတျမိဳ့ ့ ့လံုးသိတယ္ စာေရးဆရာညီပုေလး ေကာသိလား” “လူေတာ့မသိဘူး သူ့၀တၱုဳတုိေတြေတာ့ဖတ္ဘူးတယ္” သူခ်က္ျခင္းထလာျပီး က်ြန္ေတာ့လက္ကုိ ဆုတ္ကုိင္လုိက္သည္ “ကုိယ္အရမး္ေပ်ာ္တယ္ကြာ ကုိယ့္အဖုိးကိုလည္းသိသလုိ့ ကုိယ္ေရးတဲ့ စာေတြကုိလညး္ဖတ္ဘူးတယ္ဆုိလုိ့ ့ေလ ” သူမ်က္နွာကုိေမာ့ၾကည့္လုိက္ေတာ့ မ်က္ရည္ေတြ၀ဲလုိ့ ့သူ့စာေတြဖတ္ဘူးတယ္ဆုိယံုမ်ွ နဲ့ ့မ်က္လံုးထည္းမ်က္ရည္ေတြ ၀ဲလာေလာက္ေအာင္ ၾကည္နဴးပိတိျဖစ္ေနခဲ့သူတေယာက္ကုိ က်ြန္ေတာ့္ဘ၀တေလွ်ာက္မွာ ပထမဆံုးအၾကိမ္ေတြ့ခဲ့ဘူးျခင္းပါဘဲ---------။


သူနဲ့ ့အတူေနခဲ့တဲ့တလအတြင္း စကားေတြေျပာျဖစ္ခဲ့သည္ စာအေၾကာင္းေပအေၾကာင္းမွ အစ မိသားစုကိစၥ အဆံုးေပါ့ သူ့ ့ ကုိက်ြန္ေတာ္ေမးခဲ့သည္ “ကုိျငိမ္းခ်မ္းနဲ့ ့က်ြန္ေတာ္ ဆံုခဲ့ေျပာခဲ့ျဖစ္တာေလးေတြ အျပင္ေရာက္လုိ့ စာေရးျဖစ္ရင္ေရးလုိ ့ ရမလား ”ဆုိေတာ့ “ေရး ေရး ရတယ္ ဒါေပမယ့္ ခုခ်ိန္ထိကုိယ့္ကုိအင္တာမဗ်ဴးဘူးေသးဘူး” “ဒါဆုိအုိေကတာေပါ့ ကုိျငိမ္းခ်မ္း တသက္လံုး သတိယေနေအာင္ က်ေတာ္အင္တာဗ်ဴးမယ္ဗ်ာ ပထမဆံုး ကုိျငိမ္းခ်မ္းကုိ အင္တာဗ်ဴးဘူး သူတေယာက္ အေနန ံ့ဲဲ့ေပါ့ ” သူ အုိေက ဟုေျပာပါသည္ .။
“ ကိုျငိမ္းခ်မ္းရဲ့ အကုိအၾကီးဆံုး ကုိစုိး၀င္းကုိ မွတ္မိလုိက္လား”
“ဟင့္အင္းမမွတ္မိလုိက္ဘူး အဲတုန္းက ကုိယ္က ငယ္ငယ္ေလးဘဲ ရွိေသးတယ္ေလ သူ့ဓါတ္ပံုေတြေတာ့ အိမ္မွာ ရွိတယ္ ”
“ကုိစုိး၀င္းတေယာက္ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ က သတ္လုိက္ေတာ့ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတိကုိ နာက်ဥ္းတာေတြဘာေတြ ရွိခဲ့လား”
“ဟင့္အင္း သူ့လည္း သူ့ ့ျပသနာေတြနဲ့ သူရွိနုိင္တယ္ ကုိယ္တုိ့လည္း ဘာမွေသခ်ာမသိေတာ့ အတိက်ေျပာလုိ့မ၇ဘူးေပါ့ေနာ္” “ဟုတ္ကဲ့ ကုိျငိမ္းခ်မ္းေရ ညီပုေလး ဆုိတဲ့ နံမယ္ ယူျဖစ္ခဲ့တာေလး ေျပာျပေပးပါလား”
“အင္း ကုိယ္တုိ့ ့က ေမာင္နွစ္မ ၅ ေယာက္ရွီတယ္ ကုိယ္က အငယ္ဆံုး အကုိ ၂ ေယာက္ အမ ၂ ေယာက္ေပါ့ အကုိအၾကီးဆံုးက ကုိစုိး၀င္းေပါ့ ေနာက္အကုိတေယာက္က ကုိသံေခ်ာင္း အမက ေဒါက္တာ သန္းရင္မာ ဟသၤာတ ေဆးရုံအုပ္ၾကီးေလ (သူေျပာျပ ေသာ ေနာက္အမတေယာက္နံမယ္ က်ေတာ္ေမ့ေနပါျပီ) အဲေတာ” ့ သူလက္ကေလး ၅ေခ်ာင္းကုိေထာင္လွ်က္ “ဒါသိလား” “လက္ေလ” သူသေဘာက်စြာရီလွ်က္ “မဟုတ္ဘူး ေဒါက္တုိ ရန္လုိ သူ့ထက္ကံဲ ေရႊျပည္စုိး ညီပုေလး ဆုိတဲ့ အဓိပါယ္ေလ အဲ ၅ ခုထည္းမွာ အငယ္ဆံုးမုိ့လုိ့ ညီပုေလး လုိ့ယူလုိက္တာပါ”
သူန ဲ့က်ေတာ္ စကားေတြအမ်ားၾကီးမေျပာျဖစ္ခဲ့ပါ စစ္ေၾကာေရးကာလျဖစ္တာတေၾကာင္း ေနလို့ထုိင္လုိ့ အခက္ခဲ မ်ား ၀န္ထမ္းေထာင္မွုးေတြက စကားေျပာသံၾကားတာနဲ့ ျပသနာလာလာ ရွာတာတေၾကာင္းတုိ့ေၾကာင့္ဘဲ ျဖစ္ပါတယ္--------။

“အထည္း၀င္စကားမေျပာရဘူး အသံၾကားတာနဲ့ မင္းတုိ့ နာမယ္”
လုိက္ပုိ့တဲ့ တပ္ၾကပ္ ျမင့္ေအာင္က ေခါင္းစြပ္ကုိခြွ်တ္ေပးျပီးေဟာက္လုိက္တာဘဲ ျဖစ္ပါသည္။ ပထမတေခါက္ ဒီေနရာက ျပန္ထြက္သြားခဲ့ျပီး ၄ လ အၾကာမွာ ဒုတိယ အေခါက္ ျပန္ေရာက္လာျခင္းဘဲျဖစ္ပါသည္။
အိပ္ပ်က္ျခင္း ငတ္ျပတ္ျခင္း နွိပ္စက္ခံထားရျခင္းစေသာ ဒဏ္ေတြေၾကာင့္ အခန္းထည္းေရာက္ေရာက္ျခင္း ဖ်ာၾကမ္းေလးေပၚမွာ ေစာင္မရွိ ေခါင္းအံုးမရွိ ေကြးေကြးေလး အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့သည္
အခန္းထည္းဘယ္သူေတြ ရွိေနမွန္းမသိခဲ့ တစံုတေယာက္က လွုပ္နုိးေတာ့မွ မ်က္လံုးကုိဖြင့္ၾကည့္မိသည္ အျမင္အာရုံက မၾကည္လင္ေသး ရ ၇က္ေလာက္ အိပ္ပ်က္ခဲ့ မွုဒဏၤေၾကာင့္ အိပ္ခ်င္ေနေသးသည္ မပီျပင္မွုန္၀ါး၀ါး အၾကည့္ေတြေအာက္မွာေတာ့ ကတံုးေျပာင္ေျပာင္ ဗုိက္ပူပူ နဲ့ ့ လူၾကီးတေယာက္ကုိ ေတြ ့လုိက္ရသည္ သူ့ကုိယ္သူမိတ္ဆက္သည္သူ ့နံမယ္(မန္းျငိမ္းေမာင္ဟုထင္သည္) ေနာက္သူကဆက္ျပီး “ စာေရးဆရာေမာင္စင္ၾကယ္ဆုိတာ ၾကားဘူးလား” “ဟင့္အင္းတခါမွ မၾကားဘူးဘူး” က်ေတာ္အမွန္အတုိင္းေျပာလုိက္ျခင္းဘဲျဖစ္ပါသည္ ေခါင္းက မူးေနတုန္း ေမာင္စင္ၾကယ္ေတာ့ မသိဘူး ဆင္ၾကယ္ဖိနပ္ဘဲ သိတယ္လုိ့ေျပာလုိက္ရင္ သူစိတ္ဆုိးသြားမွာလား တကယ္မဖတ္ဘူးတာလား ျပန္စဥ္းစားသည္ တကယ္ကုိ မဖတ္ဘူးခဲ့တာ အဲစာေရးဆရာနံမယ္ သူက ဆက္ျပီး “ အင္းေပါ့ေလ မင္းတုိ့ ့ကေလးေတြ မသိတာအျပစ္မေျပာပါဘူး အဘ စာေတြအမ်ားၾကီး ေ၇းဘူးတယ္ေလ အရင္က ဒီေနရာလည္းေရာက္ဘူးတယ္ ခုအဘ ဒီေနရာ မေရာက္ခဲ့တာ အနွစ္ ၂၀ ေလာက္ရွိျပီ ေထာင္က လြတ္မွဘဲ စာတပုဒ္ေရးျဖစ္ေအာင္ေရးလုိက္ဦးမယ္” ေခါင္းစဥ္ေလးေတာင္ သူေျပာသြားခဲ့ေသးသည္ “မသန္းနဲ ့ ျပန္လည္ ေတြ့ ့ဆံုျခင္းတဲ့” သီးသန့္ ့ ေထာင္ထည္းမွာ လူတုိင္းဆံု ျဖစ္ခဲ့တဲ့ သန္းၾကီး မေတြကုိ ရည္ရြယ္ျပီး ေျပာသြားခဲ့တာဘဲ ျဖစ္ပါသည္------။


နားလုိက္ပါဦးမယ္ ေနာက္ေန ့မွ ဆက္မယ္ေနာ္